ประวัติความเป็นมาของหอทำความเย็น

หอหล่อเย็นเกิดขึ้นในศตวรรษที่ 19 โดยการพัฒนาคอนเดนเซอร์เพื่อใช้กับเครื่องจักรไอน้ำ คอนเดนเซอร์ใช้น้ำที่ค่อนข้างเย็นเพื่อควบแน่นไอน้ำที่ออกมาจากกระบอกสูบหรือกังหันด้วยวิธีการต่างๆ ซึ่งจะช่วยลดแรงดันย้อนกลับ ซึ่งจะช่วยลดการใช้ไอน้ำ และลดการใช้เชื้อเพลิง ขณะเดียวกันก็เพิ่มพลังงานและการรีไซเคิลน้ำในหม้อต้ม อย่างไรก็ตาม คอนเดนเซอร์ต้องการน้ำหล่อเย็นที่เพียงพอ โดยที่ไม่สามารถทำได้ แม้ว่าการใช้น้ำจะไม่เป็นปัญหากับเครื่องยนต์ทางทะเล แต่ก็ก่อให้เกิดข้อจำกัดที่สำคัญสำหรับระบบภาคพื้นดินหลายระบบ

เมื่อถึงช่วงเปลี่ยนศตวรรษที่ 20 มีการใช้วิธีการระเหยหลายวิธีในการรีไซเคิลน้ำหล่อเย็นในพื้นที่ที่ขาดแหล่งน้ำที่จัดตั้งขึ้น เช่นเดียวกับในเมืองที่แหล่งน้ำหลักของเทศบาลอาจมีไม่เพียงพอ เชื่อถือได้ในเวลาที่ต้องการ หรือเพียงพอต่อความต้องการในการทำความเย็น ในพื้นที่ที่มีที่ดิน ระบบจะอยู่ในรูปของบ่อทำความเย็น ในพื้นที่ที่มีที่ดินจำกัด เช่น ในเมือง ก็มีรูปแบบเป็นหอทำความเย็น

หอคอยในยุคแรกๆ เหล่านี้วางอยู่บนหลังคาอาคารหรือเป็นโครงสร้างตั้งลอย โดยให้ลมผ่านพัดลมหรืออาศัยกระแสลมตามธรรมชาติ หนังสือเรียนวิศวกรรมศาสตร์ของอเมริกาเมื่อปี 1911 บรรยายการออกแบบรายการหนึ่งว่า"เปลือกแผ่นไฟทรงกลมหรือสี่เหลี่ยม - จริงๆ แล้วปล่องไฟจะสั้นลงมากในแนวตั้ง (สูง 20 ถึง 40 ฟุต) และขยายใหญ่ขึ้นมากจากด้านข้าง ที่ด้านบนเป็นชุดรางจ่ายซึ่งจะต้องสูบน้ำจากคอนเดนเซอร์ มันก็ไหลลงมาจากสิ่งเหล่านี้"เสื่อ"ทำจากแผ่นไม้หรือตะแกรงลวดทอซึ่งเติมเต็มพื้นที่ภายในหอคอย"

หอทำความเย็นไฮเปอร์โบลอยด์ได้รับการจดสิทธิบัตรโดยวิศวกรชาวดัตช์ เฟรเดอริก ฟาน อิเทอร์สัน และเจอราร์ด คุยเปอร์ส ในปี พ.ศ. 2461 หอทำความเย็นไฮเปอร์โบลอยด์แห่งแรกถูกสร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2461 ใกล้กับเฮิร์เลน แห่งแรกในสหราชอาณาจักรถูกสร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2467 ที่โรงไฟฟ้า ลิสเตอร์ ขับ ในเมืองลิเวอร์พูล ประเทศอังกฤษ เพื่อใช้น้ำเย็นในโรงไฟฟ้าถ่านหิน

ตามรายงานของ แก๊ส เทคโนโลยี สถาบัน (จีทีไอ) การทำความเย็นแบบระเหยด้วยจุดน้ำค้างทางอ้อม ไมโซทเซนโก วงจร (M-วงจร) เป็นวิธีการในทางทฤษฎีในการลดอุณหภูมิของของไหลให้เหลือจุดน้ำค้าง ซึ่งต่ำกว่าอุณหภูมิกระเปาะเปียก M-วงจร ใช้พลังงานไซโครเมทริก (หรือพลังงานศักย์) ที่ได้จากความร้อนแฝงของน้ำที่ระเหยไปในอากาศ แม้ว่าการปรากฏตัวในปัจจุบันจะเป็น M-วงจร ฮ.ม สำหรับการปรับอากาศ แต่ด้วยการออกแบบทางวิศวกรรม วงจรนี้สามารถนำไปใช้เป็นอุปกรณ์นำความร้อนและความชื้นกลับคืนมาสำหรับอุปกรณ์การเผาไหม้ หอทำความเย็น คอนเดนเซอร์ และกระบวนการอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับกระแสก๊าซชื้น

การใช้น้ำหล่อเย็นโดยกระบวนการผลิตภายในประเทศและโรงไฟฟ้าคาดว่าจะลดความพร้อมใช้ไฟฟ้าสำหรับโรงไฟฟ้าพลังความร้อนส่วนใหญ่ภายในปี 2583-2512

ในปี 2021 นักวิจัยได้นำเสนอวิธีการนำไอน้ำกลับมาใช้ใหม่ ไอน้ำจะถูกชาร์จโดยใช้ลำแสงไอออน จากนั้นจับตัวไว้ในตะแกรงลวดที่มีประจุตรงกันข้าม ความบริสุทธิ์ของน้ำเกินมาตรฐานความสามารถในการดื่มของ สำนักงานปกป้องสิ่งแวดล้อม